Vorige week heb ik foto’s gemaakt tijdens het openingsweekend van de nieuwe zaal van De Bakkerij.

Hele serie is te bekijken op flickr:
Vrijdag: https://www.flickr.com/photos/vriendenvandebakkerij/sets/72157659303539890
Zaterdag: https://www.flickr.com/photos/vriendenvandebakkerij/sets/72157659270555608

Rectum Raiders op de vrijdag

Openingsakkoord van de wethouder op zaterdag

Collectief Explosief

Pene Corrida

Pene Corrida

Pene Corrida

Vandervens

Wakepoint

Ten Hut

Woof Woof Ridicule

Woof Woof Ridicule

Bazzookas

Op de terugweg vanaf Oostenrijk hebben we nog een tussenstop gemaakt in Limburg an der Lahn: een heel mooi oud stadje vlakbij Frankfurt.

‘s Avonds aangekomen, ook in het donker is het stadje bijna sprookjesachtig.

Bij nacht..

..en bij dag

Oude postkast

Mooie oude uithangsborden.

De dom.

Hele mooie oude straatjes met vakwerk.

Gewandeld langs de Tiefenbachklamm. Dit werd door meerdere mensen in het hostel aangeraden dus er heen gegaan en de route langs de klamm gelopen. Op sommige stukken is het water heel breed en op andere stukken heel smal en loop je vlak langs de rotswand.

Vergaan huisje waar vroeger energie werd opgewekt uit het water.

‘s Middags zijn we nog achter het hostel de berg opgegaan naar de top van de Hamberg. Helaas bleek het verder dan gedacht. Vaak staat er bij routes 2,5 uur en dan blijkt het uiteindelijk iets van 4 uur te zijn (en dan moet je nog terug). De route ging vooral door de bomen en was vrij stijl. Je liep eigenlijk over de boomwortels (een soort trapje). Eigenlijk hadden we voor deze route een dag moeten uittrekken want dan kan je wel naar boven. Wie weet misschien een andere keer :)

Toch wel hoog gekomen.

Uitzicht over de Stummersberg waar ons hostel zit.

Bluebird Mountain Hostel

Een beetje zonnetje en een beetje mist: we vertrokken ‘s ochtends met de auto naar National Park Hohe Tauern. Met de auto kon je tot alpengasthof Finkau komen en vanaf daar kan je alleen nog maar lopend de alpen in. We namen een mooie route die eerst door het bos ging, langs een klamm (rivier in een kloof), door een mooi dal, en stijl de berg op langs een waterval. We liepen eerst een tijd door het dal en zagen het doel, Zittauerhütte (2.328 m), al hoog liggen in de bergen. De weg bleef alleen maar rechtdoor lopen en pas op het einde ging hij vrij stijl omhoog de bergen in. Hoe hoger je kwam, hoe kouder, hoe meer stenen en na een tijdje zelfs sneeuw. We hebben ook nog een kleine steenlawine gezien. Op sommige punten kon je je vasthouden aan een touw en daar mocht je ook niet stilstaan vanwege lawinegevaar. In de Zittauerhütte hebben we traditionale Kaiserschmarrn gegeten: stukjes pannenkoek met bessenjam en appelmoes. Na pauze in de hut wilden we kijken of we nog naar de Rosskopf konden wandelen. We zijn nog 100 m. omhoog gegaan vanaf de hut maar deze weg ging bijna recht omhoog over de rotsen en er lag steeds meer sneeuw waardoor het glad was en je de routeverf niet meer kon zien. We dachten dat de route omhoog een rode bergroute was (blauw = makkelijk, rood = middelmoeilijk, zwart = moelijk) maar het bleek een rode alpin route. Dat is toch wat anders en heb je andere uitrusting voor nodig (sneeuwstokken, ijzers onder je schoenen). Wel nog mooi uitzicht over het meer dat naast de hut ligt. Vervolgens weer de route naar beneden gelopen.

Beneden: klaar voor vertrek met mn nieuwe handgemaakte hoofdband. Deze banden en mutsen werden gemaakt door Chrissi en de opbrengst gaat naar hun nieuwe surf-base in Portugal.

Leitenkammerklamm

Mooie route door de bomen naar het dal.

Het dal

Hoe hoger: hoe meer stenen en minder groen.

Gletscher

Het doel: Zittauerhütte

Meer naast de hut

Nog iets hoger een mooi uitzicht over de sneeuw bergen en het meer.

10 cm sneeuw

De berggeiten, steenbokken e.d. lopen er met gemak.

Op weg naar de Wetterkreuzspitze werden we helaas bij de Hohealm overvallen door een sneeuwbui. Door de blubber en kou zijn we niet verder omhoog gegaan maar snel naar een hut gegaan. Toch was het nog een leuke dag met apart mistig uitzicht, sneeuw in september en lekkere Appelstrudel bij de hut.

Koeien op het pad

Koe op het dak..

Sneeuw!

Toch nog even een mooi uitzicht

Op een regenachtige dag zijn we naar de Krimmler Wasserfalle gegaan. Chrissi van het Bluebird Mountain Hostel raadde ons aan om op een regenachtige dag te gaan omdat je er sowieso al nat wordt en op zonnige dagen stromen er bussen touristen op af. De waterval is met zijn 380 m. hoogte de hoogste van Europa.

De snelste route naar de waterval is over de tolweg door de Gerlospass (anders moet je bijna een uur omrijden). Onderweg kon je de waterval al mooi zien liggen.

Onderaan de waterval.

We zijn via de wasserfallweg omhoog gelopen van onderaan de waterval (1070m) tot bovenaan Schettkanzel (1460 m).

Mistig uitzicht over de bomen.